Za wszelką cenę/film/Za+wszelk%C4%85+cen%C4%99-2004-1236972004
pressbook
Inne
Treść
„Magia w przekraczaniu granic polega na ryzykowaniu wszystkiego dla marzenia, w które nie wierzy nikt, oprócz ciebie”. „Za wszelką cenę” to współczesna historia 30-letniej kobiety Maggie Fitzgerald (Hilary Swank), która próbuje osiągnąć sukces w kobiecym boksie zawodowym. Film rozpoczyna się, gdy stara się ona dostać się pod opiekę uznanego trenera, Frankie Dunn’a (Clint Eastwood), ten jednak jest bardzo niechętny pomysłowi i stanowczo odmawia. Zdeterminowana Maggie nie poddaje się i bez zgody trenera przychodzi na treningi. Nieoficjalnie stara jej się pomóc klubowy sprzątacz Scrap (Morgan Freeman), przyjaciel trenera. Na skutek nacisków przyjaciela i widząc zaangażowanie i poświęcenie Maggie, Frankie decyduje się jej pomóc. Podczas treningów pomiędzy Maggie i trenerem zawiązuje się przyjaźń i relacja „ojciec-córka”. Wkrótce przyjdzie im stawić czoła walce, w której trzeba będzie czegoś więcej niż serce i odwaga.
Historia i jej bohaterowie
Film „Za wszelką cenę” powstał na podstawie dwóch opowiadań z tomu „Rope Burns” autorstwa F.X. Toole’a. Adaptacją tekstu zajął się zdobywca nagrody Emmy, Paul Haggis. Toole spędził pół życia pracując jako „cut man” – człowiek który podczas walki opatruje obrażenia boksera. Wiele widział i to dzięki temu jego opowiadania wnikliwie i trafnie portretują świat na i wokół ringu. Clint Eastwood, zdecydował się wyreżyserować „Za wszelką cenę”, gdy tylko przeczytał scenariusz Haggisa. „Zafascynowało mnie to, że ta historia wcale nie była o boksie.” - mówi Eastwood. - „To raczej pełna uczuć love story, historia mężczyzny, który cierpi z powodu braku kontaktu z córką, a potem odnajduje jej namiastkę w dziewczynie, która z determinacją pragnie zrealizować swoje marzenie - zostać zawodowym bokserem.” Eastwood gra w filmie Frankie Dunne’a, trenera boksu zawodowego i właściciela Hit Pit, starej szkoły dla bokserów, mieszczącej się w centrum Los Angeles. Hit Pit stanowi całe życie Frankie’go. Jego dzień od lat wygląda tak samo: zaczyna go od Mszy Świętej, resztę poświęcając na trenowanie bokserów. „Frankie potrzebuje odkupienia swoich błędów”, mówi Eastwood. - „Jest Irlandzkim katolikiem, jest też jednak po części rozczarowany Kościołem. Jego osobisty dramat to brak więzi z córką. To dla niego sprawa bardzo bolesna, pozostawia wielką pustkę w jego życiu.” W trakcie długoletniej pracy Frankie był trenerem utalentowanych bokserów. Kilku z nich doczekało nawet chwil wielkiej sławy, ale prawda jest taka, że to nie Frankie ich tam doprowadził. Zawsze powtarza swoim podopiecznym, że muszą chronić samych siebie. Gdy już jego uczniowie nauczą się od niego wszystkiego, odchodzą do innych trenerów, takich, którzy potrafią wystawić ich do walki o największe trofea. „To, że Frankie niechętnie wystawia swoich pięściarzy do udziału w zawodach, przyniosło mu wiele rozczarowań.” - opowiada Eastwood. - „Stał się zbyt ostrożny i niezdolny do rozpoznania, kiedy są do tego gotowi. Mimo że wciąż prowadzi treningi, w pewnym sensie jest już dawno na emeryturze.” Życie Frankie’go było spokojne i pozbawione wstrząsów dopóki nie pojawiła się w nim Maggie Fitzgerald. Maggie dorastała w ubogiej dzielnicy na przedmieściach Los Angeles, ale to właśnie dzięki determinacji i uporowi, aby zostać zawodowym bokserem, udało jej się zerwać z przeszłością. Maggie uważa, że boks to jej jedyna szansa, aby odnaleźć życiowy cel, uznanie, a przede wszystkim - szczęście. Bez tego, jest i będzie nikim. „Dlaczego ktoś chciałby zostać bokserem?” - pyta Hilary Swank, zdobywczyni Oscara za kreację w filmie „Nie czas na łzy”. - „Nie mogłam zrozumieć, o co w tym chodzi, po co ludzie chcą iść na ring i bić się, dopóki sama nie rozpoczęłam treningów do filmu. Dla Maggie boks to nie tylko ucieczka, ona to po prostu kocha. Doskonale to rozumiem, gdyż dorastałam w podobnym środowisku, co ona. Moja rodzina była biedna. Zaczęłam zarabiać występując, gdy miałam 9 lat. To było coś, co kochałam i chciałam to robić zawsze. Te doświadczenia włożyłam w postać Maggie.” „Dzięki Maggie Fitzgerald - mówi Eastwood, - widzisz, jak dąży do celu ambitna osoba, która nie ma wykształcenia ani wsparcia rodziny. Kompletnie jej nie zależy na życiu, w którym nie uda jej się dopiąć swego.” Maggie widzi we Frankie’m kogoś, kto może jej pomóc spełnić największe marzenie. „Obserwowała go. Widziała, że jest w stanie zmienić słabeusza w świetnego boksera.”, opowiada Swank, „dlatego wybrała właśnie jego – on jest dla niej tym jednym jedynym. Maggie ma wyznaczony cel i jest absolutnie nieustępliwa. - dodaje. Frankie za to uważa, że pomysł trenowania młodej kobiety zakończy się porażką. „Frankie jest uprzedzony do kobiet trenujących zawodowo,” mówi Eastwood, „Nie traktuje ich poważnie. Jest tradycjonalistą – o boksie myśli w kategoriach, które obowiązywały, gdy był młodym zawodnikiem. Stanowi to dla niego sporą problem, zanim zdecyduje się zająć Maggie.” Tak naprawdę, powód jego niechęci jest bardziej złożony. Eastwood uważa, że taka postawa Frankie’go to rodzaj samoobrony przed emocjonalnym zaangażowaniem w jakikolwiek związek, nawet jeśli jest to relacja ojciec - córka. Maggie nie przyjmuje do wiadomości odmowy Frankie’go. Po pracy w barze, cały swój wolny czas spędza na sali gimnastycznej, próbując uczyć się sama, dopóki nie uda jej się przekonać Frankie’go, żeby się nią zajął. Poniżana przez innych bokserów, jedyne wsparcie otrzymuje od Scrapa, byłego pięściarzem, który pomaga w utrzymaniu sali. Scrap w zabawny sposób daje wskazówki Maggie jak ulepszyć technikę, a jednocześnie zawraca na nią uwagę Frankie’mu. „Scrap jako pierwszy odkrywa potencjał tkwiący w Maggie. Widzi, że Maggie ma wszystko, co jest potrzebne, aby osiągnąć sukces, - mówi odtwórca roli Scarpa, trzykrotnie nominowany do Oscara, Morgan Freeman. „Sam pamięta, jaki był, gdy zaczynał. Zdaje sobie sprawę, że dziewczyna nie jest już nastolatką, choć po części, wciąż nią jest dzięki niezachwianej wierze i głębokiemu pragnieniu spełnienia swego marzenia.” Krok po kroku, dzięki delikatnej pomocy Scarpa, Maggie robi postępy. „Scrap widzi oddanie Maggie, skupienie, poświęcenie oraz talent,” mówi Swank. „Zdaje sobie sprawę, że Maggie jest na przegranej pozycji. Myślę, że jemu się wydaje, że sam jest w podobnej sytuacji. Maggie nawet nie zdaje sobie sprawy, jak wiele Scrap dla niej robi, aby przekonać do niej Frankie’go. Przyjaźń Frankie’go i Scrapa to jedyne, co obaj byli w stanie utrzymać przez te wszystkie lata. Eastwood dodaje - „Frankie i Scrap to faceci, którzy doświadczyli wielu rozczarowań w życiu. Scrap nie ma nikogo na świecie poza Frankie’m, a ich relacja opiera się na wzajemnej lojalności.” „Są jak stare małżeństwo,” żartuje Freeman, który już wcześniej grał u boku Eastwooda w westernie „Bez przebaczenia”. „Często się przekomarzają. Frankie z natury jest niemiły, a wielu przypadkach, sam jest sobie największym wrogiem. Scrap mimo to jest do niego przywiązany, bo wie, że jego postawa to tylko fasada skrywająca wielki ból spowodowany startą córki. Scrap także ma swój bolesny sekret. Jego kariera się skończyła, gdy podczas jednej z walk, przestał widzieć na jedno oko. Frankie ma sobie za złe, że nic nie zrobił, aby pomóc przyjacielowi tego dnia. „Frankie wciąż przeżywa to wydarzenie,” mówi Eastwood. „To przez niego Scrap wciąż walczył. Nie zrobił nic, aby to zakończyć, ocierał tylko krew z twarzy Scrapa pomiędzy kolejnym rundami. Nigdy sobie nie wybaczy, że nie znalazł sposobu, aby zapobiec kalectwu przyjaciela.” Frankie nie rozumie, że Scrap, gdyby ponownie znalazłby się w tamtej sytuacji, walczyłby do końca, tak jak tamtej nocy. U Maggie widzi tę samą pasję, lecz mimo to wciąż pozostaje niewzruszony. Dopiero w dniu 32 urodzin Maggie, Frankie dostrzega jej ból i desperację. „Maggie myślała, że w wieku 32 lat, będzie już mistrzynią - mówi Swank. - Nagle do niej dociera, że nie udało jej się zrealizować tego planu i to ją naprawdę boli. Niczego wciąż nie osiągnęła i w dodatku nie ma trenera. No i nie jest mistrzynią. Nie czuje się już ani odważna ani uparta.” Właśnie w tym momencie Frankie w końcu łagodnieje i przyjmuje Maggie pod swoje skrzydła mimo swych uprzedzeń i obaw. Eastwood uważa, że jest to punkt zwrotny całej historii. „Gdy Frankie zgadza się zająć szkoleniem Maggie, film staje się historią miłosną, lecz nie romantyczną love story, ale historią relacji pomiędzy ojcem a córką. Maggie staje się córką, którą utracił, a on jest ojcem, którego ona nigdy nie miała. Dzięki temu Frankie odnajduje siebie, w pewnym sensie rodzi się na nowo.” „To jest historia miłosna, prosta i doskonała - zgadza się Freeman. Aktorzy, którzy zagrali w „Za wszelką cenę”, podkreślają, że to zaszczyt móc zagrać w filmie reżyserowanym przez Clinta Eastwooda, co więcej - u jego boku. „Gdy dostałam propozycję pracy z Clintem,” opowiada Swank, pomyślałam: „to cudowne!” To jak spełnienie marzenia. A Morgan jest niesamowity: łagodny i cierpliwy.” „Rzadko się zdarza, aby pracować dwa razy z kimś, kogo bardzo lubisz i z kimś już kiedyś robiłeś film,” mówi Freeman. „Clint się nie zmienił od czasu, gdy robiliśmy razem „Bez przebaczenia”. Nigdy nie wtrąca się do twojej pracy. Po prostu opowiada, na czym będzie polegało kolejne ujęcia, i, ewentualnie, podpowiada, w jaki sposób powinieneś przejść przez plan. A potem zostawia ci swobodę. Chętnie bym zapłacił, aby pracować z nim ponownie.” Wielki talent Eastwooda stał się już legendą. Wielu aktorów marzy, aby z nim pracować. Cenią go za przemyślany sposob reżyserowania i wielki szacunek dla kreacji aktorskich.. Dzięki jego wskazówkom para aktorów, którzy wystąpili w jego przedostatnim filmie „Rzeka tajemnic”, Sean Penn i Tim Robbins, została uhonorowana Oscarem dla Najlepszego Aktora Pierwszoplanowego oraz Drugoplanowego. „Moja zasada prowadzenia aktorów polega na tym, by nie skupiać się na własnym ego,” wyjaśnia Eastwood. „Wiem, na czym polega ten zawód, dlatego pozwalam aktorom na wiele. Jeśli to, co wnoszą jest dobre, cieszę się z tego, jeśli nie, zwracam im na to uwagę i ich poprawiam. Staram się wyjaśnić wszystko aż wreszcie aktor zrozumie, o co mi chodzi.”
Na treningu
Rola Maggie Fitzerald wymagała od Hilary Swank sportowego przygotowania, dlatego na trzy miesiące przed rozpoczęciem zdjęć rozpoczęła codzienne, intensywne treningi. „Nigdy wcześniej nie pracowałem z Hilary,” opowiada Eastwood, „ale spotkałem ją kilka razy i miałem przeczucie, sądząc tylko po sposobie, w jaki się porusza, że ma w sobie coś ze sportsmenki. Nie miałem wątpliwości co do jej umiejętności aktorskich, ale ta rola wymagała od niej takiże intensywnej pracy nad sylwetką. Udało jej się to, bo Hilary to nieprawdopodobnie pracowita i zawzięta osoba.” Aktorka przez trzy miesiące trenowała pod okiem legendarnego trenera Hectora Roca w Gleason Gym na Brooklynie. Roca jest uznany za najlepszego trenera na świecie, trenował takich mistrzów jak: Iran Barkley, Arturo Gatti, Regilio Tuur i Buddy McGirt. „Nigdy wcześniej nie uprawiałam boksu,” mówi Swank, „I nie sądziłam, że jestem w stanie zrozumiec, o co w tym wszystkim chodzi. Pamiętam mój pierwszy trening z Hectorem. Czułam się kompletnie nie na miejscu. Zadawałam sobie pytanie: co ja tutaj robię? Hector jednak był cierpliwy i nieustępliwy. Dzięki niemu się przełamałam i pokonałam własne ograniczenia. Sama chwilami nie wierzyłam, że robię jedną rzecz po drugiej. Bardzo się starałam zapamiętać, co czułam, gdy po raz pierwszy nauczyłam się poprawnie zadawać ciosy. Chciałam to uczucie przenieść do roli Maggie. Oprócz treningów bokserskich, Swank pracowała z Grantem Robertsem odpowiedzialnym za uformowanie atletycznej sylwetki aktorki. Treningi przyniosły rezultaty, a Eastwood z dumą wyznaje: „Nie było ani jednego dubla w filmie. Żadnych dubli, a Hilary sama zagrała we wszystkich scenach walk.” Dzięki treningom Swank przekonała się na własnej skórze, co to znaczy być kobietą uprawiającą boks, sport zdominowany przez mężczyzn. Spędziła wiele godzin na rozmowach z czterokrotną mistrzynią świata w boksie Lucią Rijker, która również zagrała w filmie. „Miałam szansę przyjrzeć się, jak wygląda ich życie oraz usłyszeć, co mówią,” relacjonuje Swank. „Wszyscy byli bardzo szczęśliwi, że powstaje taki film w nadziei, że ludzie przekonają się, jak wygląda życie kobiet uprawiających boks zawodowo. One pracują równie ciężko jak mężczyźni. Bokserzy, których miałam okazję poznać, byli prawdziwymi pasjonatami. Boks to ich całe życie, - kontynuuje. - Kiedy są na ringu, wkładają w walkę cały swój wysiłek, wszystko, czego się nauczyli w ciągu długich lat pracy. Obserwowanie ich na ringu było jednym z najbardziej inspirujących doświadczeń.”
O filmie
Clint Eastwood miał sprecyzowane oczekiwania, jak powinien wyglądać film „Za wszelką cenę”. „Chciałem, aby miało się wrażenie, że nie jest to film współczesny, chociaż akcja dzieje się w teraźniejszości. Próbowałem stworzyć atmosferę dowolnego momentu w przeszłości tak, jakby akcja filmu toczyła się w latach 40., 50., 60. czy 70. Dążyłem do ponadczasowości.” Ogromną rolę w realizacji pomysłu reżysera odegrali: autor zdjęć Tom Stern i scenograf Henry Bumstead. Obaj pracowali już wcześniej z Eastwoodem. Stern był m.in. operatorem „Rzeki tajemnic”, a Bumstead projektował scenografię w dwudziestu filmach Eastwooda. „Henry Bumstead jest jednym z najlepszych scenografów w Hollywood i mimo swego wieku – obecnie ma 89 lat – jest wciąż świetny. - wyznaje reżyser. „Uwielbiam pracować z Clintem,” twierdzi Bumstead. „Jest wielkim reżyserem. Nie ma drugiego takiego jak on. Mam 89 lat i nie muszę już pracować, ale dla Clinta zrobiłbym to ponownie. Wspaniale się dogadujemy. Podoba mu się to, co mu proponuję i ufa mi.” Kluczowym obiektem w filmie jest sala gimnastyczna Frankiego, The Hit Pit. Zbudowano ją w pustym magazynie w centrum Los Angeles. „Szukaliśmy i szukaliśmy,” opowiada Bumstead, „lecz kiedy zobaczyłem zdjęcia tego magazynu, od razu wiedziałem, że to jest właściwe miejsce. Clint tylko rzucił okiem na fotografie i przystał na moją propozycję. Następnie przedstawiłem mu plan budowy dekoracji. Clint popatrzył i powiedział „Doskonale”, śmieje się Bumstead. Zdjęcia do „Za wszelką cenę” realizowano w kilku różnych miejscach wokół Los Angeles, między innymi w Venice Boardwalk, Eagle Rock i Hollywood Boulevard. Sceny walk nakręcono w Grand Olympic Auditorium, gdzie zazwyczaj odbywają się największe bokserskie pojedynki.
Nagrody i nominacje
ZŁOTE GLOBY: Najlepszy reżyser – Clint Eastwood Najlepsza aktorka, dramat - Hilary Swank Nominacja najlepszy film, dramat Nominacja najlepszy aktor drugoplanowy – Morgan Freeman Nominacja najlepsza muzyka – Clint Eastwood National Board of Review: NAJLEPSZY FILM ROKU The Kansas City Film Critics Circle Seattle Film Critics Circle Dallas - Ft. Worth Film Critics Producers Guild Of America (Nominacja) Directors Guild Of America The National Society Of Film Critics JEDEN Z NAJLEPSZYCH FILMÓW ROKU: National Board of Review Phoenix Film Critics Southeastern Film Critics Los Angeles Film Critics Las Vegas Film Critics CLINT EASTWOOD - NAJLEPSZY REŻYSER: San Diego Film Critics Chicago Film Critics New York Film Critics Seattle Film Critics Circle Online Film Critics Society (nominacja) HILARY SWANK - NAJLEPSZA AKTORKA: Phoenix Film Critiscs Florida Film Critics Boston Film Critics Dallas - Ft. Worth Film Critics The Kansas City Film Critics Circle THE NATIONAL SOCIETY OF FILM CRITICS CRITICS CHOICE AWARD BROADCAST FILM CRITICS SCREEN ACTORS GUILD (nominacja) The Golden Satellite Awards (nominacja) The Cinemarati Awards (nominacja) Online Film Critics Society (nominacja) MORGAN FREEMAN - NAJLEPSZY AKTOR DRUGOPLANOWY The Cinemarati Awards (nominacja) SCREEN ACTORS GUILD (nominacja) FREEMAN, EASTWOOD, SWANK – NAJLEPSZA OBSADA SCREEN ACTORS GUILD (nominacja) NAJLEPSZY SCENARIUSZ WRITER’S GUILD OF AMERICA (Nominacja) SCRIPTER AWARD USC The Cinemarati Awards (Nominacja) Online Film Critics Society (Nominacja) NAJLEPSZA SCENOGRAFIA (Henry Bumstead): ART DIRECTORS GUILD (nominacja w kategorii film współczesny) NAJLEPSZY MONTAŻ Joel Cox): EDITORS GUILD (nominacja, dramat)
Aktorzy
CLINT EASTWOOD (Frankie Dunn) to reżyser o imponującym dorobku twórczym. Jego kariera obejmuje okres czterech dekad. Zaczynał jako aktor, następnie odnalazł się w roli reżysera, aż w końcu spróbował swych sił jako producent. Nie byłoby nadzwyczajnych osiągnięć Eastwooda, gdyby nie fakt, że publiczność po prostu kocha jego filmy, co przekłada się na gigantyczne wpływy z wyświetlania jego filmów. Respekt jakim jest otaczany w przemyśle filmowym jest porównywalny z uznaniem ze strony publiczności. . . Clint Eastwood jest ikoną świata filmu. Zadebiutował w 1955 podpisując kontrakt aktorski w wytwórni Universal Pictures. Ten mało obiecujący początek nie przeszkodził mu w osiągnięciu niebywałego sukcesu. Do tej pory zagrał główne role w 46 filmach (pojawił się w 57), wyreżyserował 25, wyprodukował 20. Eastwood bardzo często łączy obowiązki aktora, reżysera i producenta . Dokonał tego aż trzynaście razy. Za swą pracę otrzymał liczne dowody uznania, których liczba jest równie imponująca. W marcu 2003 roku, został uhonorowany Nagrodą za Życiowe Osiągnięcia od Gildii Aktorów Kinowych, a w kwietniu tego samego roku Henry Mancini Institute wręczył mu Hank Award, która stanowi wyróżnienie za wybitne zasługi dla amerykańskiej muzyki. W styczniu 2000 roku, otrzymał od New York’s National Board of Review Nagrodę za Życiowe Osiągnięcia Zawodowe. Nominowany był również do nagrody publiczności w kategorii ulubiona gwiazda filmowa wszechczasów w 1999 . Co więcej, w 1998 wyróżniono go także Honorowym Cezarem, nagrodą specjalnej Francuskiej Akademii Filmowej. Podobne nagrody przyznały mu także Gildia Amerykańskich Producentów Filmowych (1998), Amerykański Instytut Filmowy (1996) i Akademia Filmu i Nauki (1995). W 2003 roku poprzedni film Eastwooda Rzeka tajemnic zadebiutował na Festiwalu Filmowym w Cannes, startując w konkursie o Złotą Palmę. Film otrzymał także sześć nominacji do Oscara (dla Najlepszego Filmu, Najlepszego Reżysera, Najlepszego Aktora Pierwszo- i Drugoplanowego, Najlepszego Scenariusza) oraz dwie statuetki Oscara (dla Najlepszego Pierwszo- i Drugoplanowego Aktora). Eastwood ma duże szczęście do nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej. Western „Bez przebaczenia” z 1993 roku był nominowany do Oscara aż w dziewięciu kategoriach. Otrzymał zaś aż cztery nagrody (dla Najlepszego Filmu, Najlepszego Reżysera, Najlepszego Aktora Drugoplanowego i za Najlepszy Montaż). W tym samym roku Bez przebaczenia uhonorowano nagrodami Gildii Reżyserów Filmowych, Złotym Globem dla najlepszego reżysera, nagrodami dla najlepszego filmu, najlepszego reżysera, najlepszego aktora drugoplanowego i najlepszy scenariusz, przyznanymi przez Amerykańskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych, a także nagrodą dla najlepszego aktora drugoplanowego, przyznaną przez Nowojorskie Koło Krytyków Filmowych. Film otrzymał także nominacje do nagrody BAFTA (w kategorii Najlepszy Film Roku) i nagrodę dla reżysera ShoWest, przyznaną mu przez Narodowe Stowarzyszenie Właścicieli Kin (ta sama organizacja przyznała Eastwoodowi w 1982 roku nagrodę Męskiej Gwiazdy Dziesięciolecia). Nie mniejsze wrażenie robią nominacje Eastwooda do nagrody dla najlepszego filmu zagranicznego, przyznane mu przez jury nagrody Cezara. Eastwood jest częstym bywalcem festiwalu filmowego w Cannes, był przewodniczącym jury w 1994 roku, nominowano go także do nagrody Złotej Palmy dla najlepszego filmu za filmy: Biały myśliwy, czarne serce w 1990, Bird w 1988 (film otrzymał Złotą Palmę dla najlepszego aktora i za najlepszy dźwięk), i Niesamowity jeździec z 1985. Eastwood jest laureatem Złotego Globu dla najlepszego reżysera za film Bird z 1989. Eastwood od dawna współpracuje w Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku, gdzie w roku 1980 odbyła się honorowa retrospektywa jego filmów, powtórzona potem w 1993 roku. Podobne imprezy zorganizowano w Kinotece Francuskiej w 1985 roku, Centrum Sztuki imienia Walkera w Minneapolis w 1990, a także w Brytyjskim Instytucie Filmowym, którego członkiem Eastwood jest od 1992. Wszystkie te nagrody i wyróżnienia sprowadzają się do jednego – są potwierdzeniem gwiazdorskiego statusu aktora. Pisząc o jego karierze nie można nie zauważyć różnorodności podejmowanych tematów i łatwości, z jaką Eastwood zmienia się z aktora w producenta, czy reżysera. Eastwood to jedyna postać świata Hollywood, dla której zmiana ta znajduje konkretne przełożenie na wyniki finansowe realizowanych przez niego filmów. Przedostatnim filmem Eastwooda jest Krwawa profesja, w którym zagrał rolę Terry’ego McCaleba, weterana FBI, nieustępliwie służącego sprawiedliwości, nie mającego sobie równych na polu ścigania i chwytania morderców. Krwawa profesja to dwunasty film Eastwooda, w którym aktor oprócz występowania zajmował się także reżyserią i produkcją. Była to też czterdziesta czwarta główna rola Eastwooda, a jednocześnie był to 55 film z jego udziałem. Wcześniejsze filmy, w których piastował te wszystkie role, to Kosmiczni kowboje (2000), True Crime (1998), Władza absolutna (1996), Co się wydarzyło w Madison County (1995), Bez przebaczenia (1992), Biały myśliwy, czarne serce (1989), Wzgórze złamanych serc (1987), Niesamowity jeździec (1985), Nagłe zderzenie (1983), Honkytonk Man (1982) i Firefox (1982). Dziewięć filmów, które Eastwood reżyserował, i was których występował, to Krwawa profesja (2002), Doskonały świat (1983), Żółtodziób (1990), Bronco Billy (1980), The Gauntlet (1977), Wyjęty spod prawa Josey Wales (1976), The Eiger Sanction (1975), High Plains Drifter (1973), and Play Misty For Me (1971). Eastwood występował w 24 filmach, których nie był reżyserem. Są to Na linii ognia (1993), Różowy cadillac (1989), The Dead Pool (1988), City Heat (1984), Tightrope (1984), Any Which Way You Can (1980), Ucieczka z Alcatraz (1979), Every Which Way But Loose (1978), Mściciel (1976), Thunderbolt and Lightfoot (1974), Siła magnum (1973), Joe Kidd (1972), Brudny Harry (1971), The Beguiled (1971), Two Mules for Sister Sarah (1970), Złoto dla zuchwałych (1970), Paint Your Wagon (1969), Tylko dla orłów (1969), Coogan’s Bluff (1968), Hang ‘Em High (1968), The Witches (1967), Dobry, zły, brzydki (1966), Za kilka dolarów więcej (1965) i A Fistful of Dollars (1964). Eastwood występował też w telewizyjnym serialu Rawhide (1958), w którym przez sześć lat grał rolę kowboja Rowdy’ego Yatesa. W tym czasie występował gościnnie w serialach West Point (1957), Highway Patrol (1958), Maverick (1959) i Mister Ed (1962). Co ciekawe, Eastwood ponownie pracował na rzecz telewizji dopiero w 1985 roku, gdy reżyserował jeden z odcinków serialu Niesamowite opowieści Stevena Spielberga, zatytułowany Vanessa in the Garden. W roli reżysera i producenta, nie pokazując się na ekranie, Eastwood brał udział w realizacji filmów Północ w ogrodzie dobra i zła (1996) i Bird (1988). Jako reżyser nakręcił Breezy (1973), a będąc jednocześnie producentem i aktorem Tightrope (1984). Eastwood wyprodukował także 3 filmy, których nie był ani reżyserem, ani w nich nie wystąpił. Były to: The Last of the Blue Devils (1987), Thelonious Monk: Straight, No Chaser (1989) i The Stars Fell on Henrietta (1995). Powszechnie znane są powiązania Eastwooda z jazzem. Powiedział kiedyś: gdyby okazało się, że nie odniósłby sukcesu ani jako aktor, ani reżyser, ani producent, mógłby zostać muzykiem. W młodości, gdy dorastał w Oakland, w Kalifornii, Eastwood występował w niewielkich klubach grając na pianinie. Niektóre z najbardziej żywych wspomnień z tego okresu związane są z przyglądaniem się występom wielkich jazzmanów tamtych czasów, jak na przykład koncertom Charliego Parkera. W filmie Bird znajdują się oryginalne, zremiksowane nagrania Parkera, rozpisane ponownie przez kompozytora Lenniego Niehausa, jak również oryginalne kopie magazynów Downbeat, należące do Eastwooda. Debiutem reżyserskim Eastwooda był film Play Misty for Me, słynny jest charakterystyczny, romantyczny motyw muzyczny z tego filmu, noszący nazwę First Time Ever I Saw Your Face, wybrany przez Eastwooda i śpiewany przez nieznaną wówczas Robertę Flack. Głównym motywem muzycznym tego filmu była kompozycja zaaranżowana przez legendarnego jazzmana Errolla Garnera. Warto zauważyć, że cała piątka klasycznych filmów z serii Brudny Harry zawiera doskonałe soundtracki jazzowe. Autorem muzyki z Brudnego Harry’ego, Siły magnum, Nagłego zderzenia i The Gauntlet, jak również z Ucieczki z Alcatraz, jest Lalo Schifrin. Doskonałe albumy ze ścieżką z filmów to praktycznie znak firmowy produkcji Eastwooda, czy to te jazzowe (Bird, Co się wydarzyło w Madison County, Północ w ogrodzie dobra i zła, czy w filmie Clint Eastwood Live At Carnegie Hall), czy też country (Every Which Way But Loose, Bronco Billy, Any Which Way You Can i Honkytonk Man). Co więcej, w dwóch kolejnych przypadkach, Eastwood, pracujący ponownie z kompozytorem Lennie Niehausem, napisał temat muzyczny. Mowa o Bez przebaczenia (Claudia’s Theme) i Co się wydarzyło w Madison County (Doe Eyes). Najnowszy film dokumentalny Eastwooda, noszący tytuł Piano Blues, którego producentem jest Bruce Ricker, będzie stanowił zakończenie serii Martina Scorsese, zatytułowanej The Blues. Zostanie on wyemitowany w telewizji w USA w sobotę 4 października tego roku. W filmie Eastwood opowie o swej życiowej pasji, wykorzysta w tym celu unikatowe zdjęcia Art Tatum i Profesora Longhaira, w filmie znajdą się także wywiady i fragmenty koncertów Ray’a Charlesa, Pinetopa Perkinsa, Dave’a Brubecka, Marcii Ball, Jay’a McShanna, Dr. Johna i Pete’a Jolly’ego. Eastwood, zapalony gracz w golfa, mieszka w Carmel w Kalifornii, w latach 1986 – 1988 był burmistrzem tego miasta, jest właścicielem mieszczącego się tam zajazdu Mission Ranch Inn i klubu golfowego Tehama Golf Club. Jest także współwłaścicielem znanej szkoły golfa Pebble Beach Golf Course, w czerwcu 2002 roku mianowano go na stanowisko stanowego komisarza do spraw parków. Aktor urodził się jako Clinton Eastwood Jr. 31 maja 1930 w San Francisco, wychowywał się w Oakland w Kalifornii. Wcześniej przeprowadzał się wiele razy, gdy jego ojciec poszukiwał pracy w czasie Wielkiego Kryzysu. Doświadczenie to wywarło wpływ na całe jego życie, co otwarcie przyznaje, pomagając mu w stworzeniu szczególnego systemu wartości i poszanowania pracy. Clint Eastwood jest, prawdopodobnie, najbardziej oszczędnym filmowcem, zarówno jeśli chodzi o czas, jak i o pieniądze. Kręci filmy, uwielbia to robić, doskonale zna się na całym procesie produkcyjnym i nie lubi wydawać ani dolara ponad to, co konieczne. Kiedy nie zajmuje się produkcją kolejnego filmu, żyje sobie spokojnie w Carmel wraz z żoną Diną Ruiz Eastwood (z którą ożenił się 31 marca 1996) i córką Morgan (urodzoną 12 grudnia 1996). Urodzona w Bellingham w stanie Washington HILARY SWANK (Maggie) została nagrodzona Oscarem za rolę Teeny Brandon w Nie czas na łzy. Za tę kreację aktorka otrzymała również Złotego Globa dla najlepszej aktorki, nagrodę nowojorskich krytyków i wiele innych wyróżnień. Zadebiutowała w filmie Buffy. Potem wystąpiła w m.in. w The Next Karate Kid. Ostatnio zagrała w The Gift z Cate Blanchett i Keanu Reevsem w reżyserii Sama Raima, Bezsenności Christophera Nolana z Alem Pacino i Robim Williamsem. Współprodukowała także czarną komedię Grega Marcksa 11:14, w której również zagrała w roli Buzzy. Niedawno zakończyła zdjęcia do filmu Red Dust, w którym partneruje jej znany z filmu Dirty Pretty Things, Chiwetel Ejiofor. MORGAN FREEMAN (Scrap) od wielu lat cieszy się zasłużoną opinią jednego z najbardziej cenionych i utalentowanych artystów sztuki filmowej. Jest podziwiany zarówno przez widzów oraz krytyków, jak i kolegów po fachu. Przebojowa rola w filmie Street Smart przyniosła mu w 1987 roku pierwszą z trzech nominacji do Oscara. Kolejne wyróżnione kreacje stworzył w filmach Skazani za Shawshank, nakręconym przez Franka Darabonta na podstawie prozy Stephena Kinga oraz uhonorowanym kilkoma Oscarami Wożąc Miss Daisy. Drugi z wymienionych obrazów przyniósł Freemanowi Nagrodę Złotego Globu. Błyskotliwa kariera Morgana Freemana trwa już ponad trzydzieści lat i nie ogranicza się jedynie do wysokobudżetowych produkcji. Aktor chętnie grywa też role sceniczne i telewizyjne, występuje również w charakterze narratora (The Long Way Home). Wśród filmów fabularnych z jego udziałem na szczególną uwagę zasługują: Along Came a Spider, Siostra Betty, Deep Impact, Hard Rain, Amistad, Kiss the Girls, Reakcja łańcuchowa, Epidemia, Siedem, Bez przebaczenia, Robin Hood książę złodziei, Glory oraz Lean on Me. Aktor zagrał także w filmie Podejrzany, pierwszym projekcie fabularnym nakręconym pod szyldem firmy producenckiej Morgana - Revelations Entertainment. Ostatnio widzowie mogli podziwiać aktora w komedii Bruce Wszechmogący. Debiutem reżyserskim Freemana był dobrze przyjęty przez krytykę obraz Bopha! nakręcony dla Paramount Pictures. Jeśli chodzi o dorobek sceniczny aktora, to wymienić należy między innymi takie tytuły jak teatralna wersja Wożąc Miss Daisy, Coriolanus i Gospel at Colonus. Wszystkie z wymienionych sztuk przyniosły Freemanowi Nagrody Obie, a praca przy Mighty Gents wyróżniona została nominacją do Nagrody Tony. W 1991 Freeman zagrał na scenie z Tracy Ulman w Poskromieniu złośnicy Williama Szekspira. Wkrótce zobaczymy go w następnych filmach, między innymi, w Unleashed u boku Jeta Li, An Unfinished Life z Jennifer Lopez i Robertem Redfordem i Edisononie z Justinem Timberlakem, LL Cool J i Kevinem Spacy.
Twórcy
CLINT EASTWOOD (reżyser, producent, kompozytor) Biografia Clinta Eastwooda znajduje się w powyżej w dziale „AKTORZY”. TOM STERN jest autorem zdjęć w filmie Za wszelką cenę, to samo stanowisko zajmował przy realizacji filmu Rzeka tajemnic i Krwawa profesja. Clint Eastwood awansował Sterna na to stanowisko po wieloletniej współpracy z Malpaso Productions w roli szefa oświetleniowców. Stern pracował przy produkcji innych filmów Eastwooda, były to: Kosmiczni kowboje, Doskonały świat, Bez przebaczenia i Żółtodziób. Przy realizacji filmu Bird był konsultantem do spraw oświetlenia, kierował też zespołem pracowników przy pracach nad Wzgórzem złamanych serc, Niesamowitym jeźdźcem, Tightrope, Nagłym zderzeniem i Honkytonk Man. Stern pracował także jako szef oświetleniowców przy produkcji filmów Droga do zatracenia, American Beauty, The Phantom (w zespole z Los Angeles), Młodzi gniewni, Precedensowa sprawa i Impulse. Stern brał także udział w produkcji filmów Kosmiczne jaja, Życie na bis, All the Right Moves, White Dog i Harper Valley P.T.A., był też operatorem drugiego zespołu przy kręceniu filmu Running Scared. HENRY BUMSTEAD (scenograf) odpowiadający za projekty planów Rzeki tajemnic, to dwukrotny laureat Oskara. Statuetki otrzymał za filmy Żądło i Zabić drozda, był też kierownikiem produkcji wielu innych bardzo znanych filmów z Hollywood. Początkowo pracował jako kierownik artystyczny, w tym okresie swojej kariery brał udział w realizacji filmów Come Back Little Sheba, The Bridges at Toko-Ri, The Man Who Knew Too Much i Vertigo, za który otrzymał nominację do nagrody Akademii. Inne filmy fabularne, do których powstania przyczynił się Bumstead, to: Topaz, Joe Kidd, High Plains Drifter, Rzeźnia numer 5, The Great Waldo Pepper, Front Page, Family Plot, Slapshot, Father Goose, Same Time Next Year, A Little Romance, Świat według Garpa, The Little Drummer Girl, Knock on Wood, A Time of Destiny, Funny Farm, Jej alibi, Ghost Dad, House Calls i Przylądek strachu, w reżyserii Martina Scorsese’a. We współpracy z firmą Eastwooda - Malpaso Productions - Bumstead zajmował się kierownictwem produkcji filmów Bez przebaczenia, za który nominowano go do Oskara, Doskonały świat, The Stars Fell on Henrietta, Władza absolutna, Północ w ogrodzie dobra i zła, True Crime, Kosmiczni kowboje i Krwawa profesja. Montażysta JOEL COX pracował z Clintem Eastwoodem przy realizacji filmów Krwawa profesja, Kosmiczni kowboje, True Crime, Północ w ogrodzie dobra i zła, Władza absolutna, Co się wydarzyło w Madison County, Doskonały świat i Bez przebaczenia, za montaż którego otrzymał nagrodę Akademii. Przez całe swoje życie zawodowe Cox związany jest z wytwórnią Warner Bros. Pictures, zwłaszcza z filmami, w których grał lub które reżyserował Eastwood. Ich współpraca rozpoczęła się w 1975 roku, gdy Cox pracował jako pomocnik montażysty przy realizacji filmu Wyjęty spod prawa Josey Wales. Od tamtego czasu Cox zmontował ponad 20 filmów, w których występował bądź reżyserował, a czasami i jedno, i drugie, Clint Eastwood. Cox pracował także u boku swego nauczyciela, znanego montażysty Ferrisa Webstera, wraz z nim zmontował filmy The Enforcer, The Gauntlet, Every Which Way But Loose, Ucieczka z Alcatraz, Bronco Billy i Honkytonk Man. Pierwszym filmem, samodzielnie zmontowanym przez Coxa, było Nagłe zderzenie, kolejne tytuły, to: Tightrope, Niesamowity jeździec, Wzgórze złamanych serc, Bird, The Dead Pool, Różowy cadillac, Biały myśliwy, czarne serce i Żółtodziób.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.